Dat lekkere koekje om mezelf moed in te eten was niet voor niks...
Wat begon als een gaatje in m'n kies, eindigde als een wortelkanaalbehandeling! Ik had het idee dat hij al bijna klaar was, maar toen ging hij nog even door. Prompt voelde ik ook iets. Verdoving, ammehoela! Maar gelukkig had hij het ook in de gaten en kreeg ik er nog een prikje bij. Op een gegeven moment was het allemaal ook niet meer zo vervelend. Wat bleek: de zenuw en de bloedvaatjes waren al verwijderd!
Komende vrijdag "mag" ik nog een keer komen om te spoelen en twee weken daarna wordt de behandeling afgemaakt. Er zit dus nu een tijdelijke vulling in.
What a joy! "Oh en ik zou wel een pijnstiller nemen hoor mevrouw, u kunt last krijgen van napijn". Fijn!! *ibuprofen 600 in m'n mik gooit*
Dus nu zit ik hier met een gevoelloze bovenkaak te wachten tot de verdoving is uitgewerkt en de ibuprofen in kickt. Als een boer met kiespijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten