zondag 26 februari 2012

Een gelukkig mens...

Niks nieuws onder de zon eigenlijk, maar man, wat ben ik gelukkig!! Dat is wel een blog waard, niet?

Twee heerlijke mannen dagelijks om me heen, beiden zo lief en geweldig! Vandaag zei René weer: "Wat hebben we het toch goed hè?" Dankzij de hormonen schoot ik natuurlijk gelijk vol! Maar dat zijn dan de goede tranen. Over een aantal maanden breidt ons gezinnetje uit met nog zo'n liefdesbaby. Wat een geluk! Daar komt nog bij dat ik me gelukkig prijs met veel lieve vrienden om me heen. Het kan niet op!

Dat zijn dan de dingen die er echt toe doen. Daarnaast zijn er ook de dingen waar je niet gelukkig van wordt, maar die er wel enorm aan bijdragen. Dat we eindelijk weer een normaal saldo op de bank hebben aan het eind van de maand bijvoorbeeld. Dat je zorgeloos boodschappen kunt doen en je auto kunt volgooien.

Eigenlijk wordt ik daar stiekem ook wel een beetje gelukkig van hoor. Laat ik het zo zeggen: minder zorgen is nog meer geluk! :)

dinsdag 27 september 2011

Een been zonder blok

Aanstaande vrijdag is het eindelijk zo ver: René z'n huis verkocht! Wat een langslepende toestand is dat geweest. Eerst hebben we er 2 jaar over gedaan om schadevergoeding los te peuteren bij het bouwbedrijf wat er door het bouwen van een bejaardencentrum voor zorgde dat er scheuren in de muren kwamen. Dankzij de rechtsbijstandsverzekering en een goeie, vasthoudende advocaat hebben we gelukkig aan het langste eind getrokken wat dat betreft. Daarna heeft het huis een half jaar te koop gestaan en vervolgens deed de koper er nog eens 2,5 maand over om papieren te tekenen... (don't ask)

Helaas hebben we er niet genoeg uit kunnen slepen om compleet de hypotheek te kunnen afbetalen, maar de kosten die we nu overhouden zijn vele malen minder dan voorheen.

Het voelt als een nieuw begin, een frisse start met z'n drietjes. Met iets meer lucht, iets meer ruimte. Wie weet zelfs iets meer dan we hopen...

zondag 14 augustus 2011

Het recht zegeviert

Die knoop is dus doorgehakt! Ik ga het doen: ik ga rechten studeren!!
Eerste module en wettenbundels zijn besteld.

Ik ging ook nadenken over een eigen studieplek. We hebben een megahuis met 5 slaapkamers. Dus ruimte is het probleem niet. Maar als je veel ruimte hebt, ga je veel ruimte gebruiken. Kamers volgebouwd met rotzooi dus. Een logeerbed wat nooit gebruikt wordt bijvoorbeeld. Hupsakee, op Marktplaats met dat ding. Vrijdagmiddag er op gezet, zaterdagavond opgehaald. Dat schiet lekker op! Vandaag de bovenste verdieping aangepakt. We hebben daar 2 grote slaapkamers, één als logeer-/waskamer en één als "zolderkamer" (lees: dump-maar-neer-kamer). Logeerkamer wordt studeerkamer (en een hoekje voor de was). Maar die "zolderkamer", wat een hoop zooi stond daar! Alles hebben we vandaag doorgelicht, veel is op de stapel "mag weg" beland. Wat is opruimen toch fijn! De studeerkamer staat nu nog vol met "mag weg", maar dat gaat gelukkig morgen weg.

Want mijn lieve broer komt morgen naar het Zeeuwse. :) Hij neemt mee: een nieuwe bureaustoel, een nieuwe salontafel (heeft helemaal niks met studeren te maken), een megabureau (lees: 1 bij 2 m) uit z'n berging, een computer die hij nog had staan incl toetsenbord en muis (monitor heb ik nog). En als de auto leeg is , wil hij ook nog wel even heen en weer naar de stort rijden om de "mag weg"-stapel te dumpen.

Dik een week na m'n besluit om te gaan studeren is er al zoveel in gang gezet. Ik ben gewoon onder de indruk van mezelf! :) Ik ben bijna in staat om "tsjakkaa!" te roepen.

vrijdag 5 augustus 2011

Met recht een blog

Iedereen doet wel iets. Taarten bakken, haken, studeren, klussen, muziek maken, noem maar op. Een passie, iets waar je je avonden mee vult, iets wat je doet waardoor je in tijdnood komt voor "normale" dingen. Iets waardoor je tegen 17.00 uur denkt: "Shit, het eten..!"

Ik heb dat dus niet.

En ik wil dat wel.

Maar wat dan? Ik ben niet creatief. Koken vind ik leuk, maar niet zó leuk. Muziek maken heb ik al tijden geleden opgegeven. Twitter is superleuk, maar een passie, een hobby... nee dat is te veel credit (sorry, Twitter!).

WAT DAN????

Langzaam dringt het tot me door. Jaren geleden heb ik er al eens over nagedacht en het blijft toch maar terugkomen: ik wil Rechten studeren.

Na mijn 3 jaren op de (verkeerd gekozen) opleiding PABO, heb ik een jaartje rondgezworven op de studie M(anagement) E(conomie) & R(echt). Vooral dat laatste vond ik erg interessant, maar mijn motivatie 'over all' was nogal ver te zoeken dat jaar. Uiteindelijk kwam ik op de versnelde MBO-opleiding Administratief Juridisch Medewerker terecht. Die deed ik met 2 vingers in m'n neus en zo belandde ik door m'n stage bij de KvK. Ik heb daar een superjob, begrijp me niet verkeerd, maar de studie Rechten blijft me trekken.

Een aantal jaar geleden heb ik de afweging gemaakt om niet aan de studie te beginnen. Ik werkte toen nog fulltime, was erg gehecht aan m'n sociale leven en was bang dat ik niet gemotiveerd genoeg was om de discipline die de studie vraagt, op te brengen.

Nu ben ik opnieuw de afweging aan het maken. De vraag is niet of ik het echt wil, dat staat als een paal boven water. Maar wil ik het NU? Ja, ik wil het NU! Hoe dan? Uhm... geen idee. Financieel haalbaar? Misschien, misschien niet. Hoe ga ik dat in het vat gieten, wat kost me dat aan tijd? Genoeg vragen die me zo door m'n hoofd schieten.

De eerste stap is gezet: ik wil rechten studeren. Nee, sterker nog: ik GA rechten studeren!!
De rest ga ik de komende tijd uitzoeken, want hier moet ik me niet onbezonnen in storten.

Man, dit voelt goed!!

Wordt vervolgd... (Oh en als iemand tips voor me heeft: kom maar op!)

dinsdag 26 juli 2011

Ik en mijn tassen

Waar moet ik beginnen??? Ik heb er zoveel! Hoe het begonnen is, weet ik niet eens meer, maar het moet ergens in m'n puberteit geweest zijn. Eind middelbare school gok ik.
Er is één kast die uitpuilt met handtassen, schoudertassen, kleine tasjes, rugtassen, noem maar op. En dan staat er op zolder ook nog een oude "schoenenkast" (je weet wel, zo één met van die deurtjes die maar voren open klappen) waar wat exemplaren in liggen die ik niet meer gebruik, maar ook niet weg wil doen. *zucht* Dit is best erg, besef ik me ineens...

Toen ik tijdens m'n zwangerschap nadacht over een luiertas, had ik deze kans natuurlijk met beide handen aan kunnen grijpen. Echter, ik was verstandig en bedacht dat ik écht niet nog een tas nodig had en dat ik best één van de vele tassen tot luiertas kon bombarderen. Achteraf sta ik versteld over deze actie van mezelf, zéker tijdens m'n zwangerschap. *lol*
Uiteindelijk heb ik toch een nieuwe tas gekocht, maar dit werd een simpele rugtas van Enrico Benetti i.v.m. het dragen van Noah in de draagdoek op m'n buik. Ik had nog geen (fatsoenlijke) rugtas, dus ik zag hier een excuus om weer eens "tas te shoppen".

Momenteel heb ik twee, nee niet liegen Marlies, drie tassen in gebruik. Een grote "mik er maar in"-schoudertas, een kleinere schoudertas (voor om m'n middel als ik Noah op m'n rug draag) en Noah z'n rugtas. Die laatste heb ík natuurlijk niet in gebruik, maar eigenlijk Noah. Het nadeel van een paar tassen in gebruik hebben, is natuurlijk dat je alles moet overgooien als je wisselt en aangezien ik daar niet altijd consequent in ben, grijp ik nog wel eens mis (jammergenoeg betreft dit vaak m'n portomonnee, handig).

"Maar wat zít er toch allemaal in die tas, lieverd?", hoor ik mijn Lief weleens vragen. "Heb je dat echt allemaal nodig?" Nou ja, misschien niet alles direct, maar je weet maar nooit toch? Vrouwen begrijpen dat toch? Toch...?
Portomonnee, anti-blaarpleisters, paracetamol, tampons, maandverband, een knijper, oordopjes van de iPhone, oplader voor de iPhone, sleutels, sleutels van m'n ouders, toegangsdruppel voor kantoor, afsprakenkaartje tandarts (ja, die van de wortelkanaalbehandeling), recept voor Monchoutaart, zonnebril, handcrème, Nuts, inlegkruisjes, pennen, theezakjes, "Kiss of Life" (mondkapje voor reanimatie), lippenbalsem, neusspray, proefflesje parfum, lipgloss, Smint...
En dan ga ik nog nergens heen met Noah....

Vrouwen en tassen, dat is gewoon een ding volgens mij. In dezelfde categorie "Vrouwen en schoenen". Ik krijg er in ieder geval nooit genoeg van. Letterlijk en figuurlijk. :)

maandag 25 juli 2011

Ons leuke kind

Wat hebben wij een leuk kind! Ja, dit wordt een opschep-blog...
Waarschijnlijk zijn alle kindjes zo leuk in de ogen van hun ouders, maar ik verwonder me elke dag weer over de Leuk-factor van Noah. "Leuk" is natuurlijk zo'n saaie standaardterm, maar in Noah z'n geval bedoel ik "leuk" in de meest positieve zin van het woord, en dan nog leuker!

Hij flirt met iedereen in de supermarkt of waar we ook maar mensen tegenkomen, windt ze allemaal om z'n kleine vingertje.
Als ik z'n blokkenkar open doe (die blokjes zitten normaal onzichtbaar verstopt onder een muurvast deksel), strekt ie z'n armpjes langs z'n lijfje, maakt vuistjes en staat ontzettend te grinniken. Je hoort 'm gewoon denken: "Yes!! M'n blokjes!".
Wij hebben een pilaar in de kamer staan (zo één waar alle leidingen doorheen lopen en je dus nooit vanaf komt). Noah loopt daar vaak rondjes omheen en elke keer als hij weer om de hoek komt, is het alsof hij je een hele dag niet heeft gezien en straalt z'n gezichtje! Je snapt: de pilaar is een blijvertje..
Hij klapt om de haverklap in z'n handjes en je dan aan met zo'n blik alsof hij wil zeggen: "Goed hè, mama?". Hij klapt ook in z'n handjes terwijl hij blokjes, balletjes of bekertjes vast heeft. Voor het leuke geluidseffect.
Volgens mij is het Noah het niet helemaal eens met de indeling van onze woonkamer, want met enige regelmaat sjouwt hij onze eetkamerstoelen door de kamer. "Ik zou deze toch daar zetten, papa..."
Gisterenochtend haalde Lief hem uit bed en parkeerde hem op ons bed. Hij kroop naar me toe (ik sliep nog half) en sloeg z'n armpjes om me heen en bleef zo 2 minuten liggen... Need I say more??

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar volgens mij is de strekking duidelijk: wij zijn gewoon ontzettend verliefd op onze zoon en dat wordt alleen maar erger... :)

zaterdag 23 juli 2011

Naar de smoelsmid

Dat lekkere koekje om mezelf moed in te eten was niet voor niks...
Wat begon als een gaatje in m'n kies, eindigde als een wortelkanaalbehandeling! Ik had het idee dat hij al bijna klaar was, maar toen ging hij nog even door. Prompt voelde ik ook iets. Verdoving, ammehoela! Maar gelukkig had hij het ook in de gaten en kreeg ik er nog een prikje bij. Op een gegeven moment was het allemaal ook niet meer zo vervelend. Wat bleek: de zenuw en de bloedvaatjes waren al verwijderd!
Komende vrijdag "mag" ik nog een keer komen om te spoelen en twee weken daarna wordt de behandeling afgemaakt. Er zit dus nu een tijdelijke vulling in.
What a joy! "Oh en ik zou wel een pijnstiller nemen hoor mevrouw, u kunt last krijgen van napijn". Fijn!! *ibuprofen 600 in m'n mik gooit*

Dus nu zit ik hier met een gevoelloze bovenkaak te wachten tot de verdoving is uitgewerkt en de ibuprofen in kickt. Als een boer met kiespijn...